Mama ik zie een Leeuw

De aanleiding voor deze kunstopdracht is de herinrichting van het stationsgebied in Duiven. Met de voorgenomen herinrichting zal deze entree van de gemeente Duiven ingrijpend veranderen. Het nieuwe ontwerp voorziet in een royaal en overzichtelijk plein dat zich aan beide zijden van het spoor uitstrekt. De invulling gebeurt volgens de ‘shared space‘ gedachte; waar voorheen een verkeerstechnische invulling van het gebied de overhand had, ontstaat een gebied waarin de gebruikers op voet van gelijkwaardigheid de ruimte delen.

Zowel de architecturale elementen uit het ontwerp voor het plein als de aard en het functioneren van de nieuwe beoogde ruimte, zijn voor ons het vertrekpunt. In ons ontwerpvoorstel benadrukken wij het karakter van de nieuwe ruimte als entree van de gemeente en we maken een invoelbare verbinding tussen de noord- en zuidzijde van het plein.

Stedelijke Trappen

Hoewel het spoor het gebied in tweeën deelt is in de nieuwe situatie duidelijk sprake van een plein. Aan de noordkant van het spoor, aan de zijde van het centrum, is het grootste deel van het plein gesitueerd. Prominent in het ontwerp is hier de trappartij die vanaf het hoger gelegen station toegang geeft tot het plein. Het is het eerste wat in het oog springt en indruk maakt; een royale weidse trap,

uitnodigend en monumentaal, die met trage treden een belangrijk deel van het plein vult. Een plein met een dergelijke trappartij is van een klassiek stedelijke allure. Dat is ook de toon die hier in de architectuur doorklinkt. Wij reageren hier op door het plein met een even klassiek pleinfiguur te complementeren: de leeuw.

Bij een plein, poort of entree past de figuur van een leeuw. Hij is als een wachter, die je uitnodigend ontvangt als je aankomt en je nakijkt als je vertrekt. De leeuw is van gegoten brons; een rijk en tijdloos materiaal, dat zorgt voor een monumentaal beeld. Door het patineren van de bronzen huid krijgt het beeld een doorleefde uitstraling.