Kunstopdracht BWRI MiddenGroningen
Aanleiding voor deze opdracht is de bouw van het nieuwe onderkomen voor BWRI op de oude locatie.Bij dit nieuwe gebouw wordt een groot voorterrein gecreëerd. Dit terrein is min of meer in tweeën gedeeld. Het bestaat aan de ene kant uit een functioneel en voornamelijk bestraat gedeelte en aan de andere kant is er een speelse wadituin.
De verschillende functies op het terrein worden omzoomd met strak in vorm geknipte hagen. De belijning in het terreinontwerp komt voort uit de gevel verdeling van het nieuwe pand. Dat geeft aansluiting bij de architectuur, maar geeft ook een zekere formaliteit aan het ontwerp. De wadituin daarentegen is speelser ingericht, met slingerende paden en perken en een verscheidenheid aan planten en bomen. Het is met name de wadituin die zich leent voor een kunsttoepassing.
We hebben even geleden met z’n allen een uitgebreide briefing gekregen over deze kunstopdracht. We hebben daarbij heel goed kennis kunnen maken met wat voor bedrijf BWRI is en wie daar werken en waar het allemaal om draait. Het is voor ons ook belangrijk om te zien en te ervaren voor wie wij werken. We hebben ook de locatie bezocht, waar de bouw vol aan de gang is. Hoewel alles zich in een pril stadium bevindt, heeft het bezoek ons toch een aardig inzicht gegeven van de schaal van het voorterrein.
Ontwerpopgave & uitgangspunten
De ontwerpopgave voor deze kunstopdracht is in principe vrij van een direct thema en de vraag is ook niet om direct de identiteit van BWRI prominent zichtbaar te laten zijn. Neemt niet weg dat het prijzenswaardig is als BWRI en/of zijn medewerkers zich op enige wijze verbonden kunnen voelen met de kunsttoepassing. Er is wel een aantal steekwoorden voor deze opdracht meegegeven, zoals ; krachtig autonoom, authentiek en fantasierijk karakter, figuratief, fabelachtig en/of verhalend, beeldentuin. En voor ons één van de belangrijkste handreikingen: dat er sprake is van een toevoeging aan de tuin die maakt dat je met een verblijf in deze tuin even loskomt van alle dagelijkse beslommeringen, de gedachten kunt verzetten en jezelf opnieuw kunt opladen. Dit zijn ook de uitgangspunten voor ons beeldvoorstel.
Een belangrijk doel van de tuin is om er te verblijven, te verpozen en daarmee de zinnen te verzetten. Dat is dan ook primair wat wij met ons beeldvoorstel aan willen bijdragen en willen stimuleren. Wij willen dat doen door een tweetal permanente bewoners in de tuin te brengen. Bewoners die er altijd zijn en die jou dan ook altijd zullen ontvangen in de tuin. Het zijn twee karakters die als vanzelfsprekend het voortouw nemen in het zich toe eigenen van de tuin. Vanzelfsprekend, want de tuin is hun natuurlijke habitat en ze horen er thuis.
Er is, bij wijze van spreken, altijd een eersteling nodig die de dansvloer op gaat, iemand die het feestje op gang brengt. Het is precies datgene wat onze twee karakters gaan doen; door er altijd te zijn het gebruik en het verblijven in de tuin op gang brengen en iedereen er toe uitnodigen dat ook te doen. In vorm en uitvoering doen we dat in de beeldtaal die ons eigen is en die ook in de opgave besloten ligt. Ons voorstel sluit eigenlijk naadloos aan bij de natuurbeleving van de wadituin en daardoor is het ook een heel natuurlijk tegenwicht met de enigszins formele structuur die in het ontwerp van het voorterrein als geheel besloten ligt. Wij doen dit in de maatvoering die ons passend lijkt bij de grootte van de tuin en bovendien in een materiaal dat zich onderscheidt en aansluit bij de allure en uitstraling van een beeldentuin.
Beeldvoorstel
Wie kent het niet; je zit in je luie stoel naar buiten te kijken en een roodborstje bezoekt jouw tuin! Hoe plezierig en verheffend is dat? Zonder dat je het merkt is jouw tuin dan een beetje de tuin van het roodborstje geworden. Op zo’n moment is het alsof er een vrolijke noot in de tuin klinkt. Dit kleine dartele vogeltje kan jouw humeur een opkikker geven. Zo’n moment is een klein genoegen en dat willen wij letterlijk en tastbaar uitvergroten naar een plezierige ontmoeting. De vaste bewoners die wij in de tuin gaan uitzetten, zijn twee roodborsten die allebei het volume van een volwassen mens hebben. Dat je letterlijk een roodborstje aan kan raken of er naast kan zitten. We gaan dat wat zo klein en bescheiden oogt, maar toch ook bijzonder voelt, enorm uitvergroten.
Het zijn twee bronzen vogelsculpturen van een bovennatuurlijk formaat, maar net als een klein roodborstje verfijnd vormgegeven. Er zal realisme uitstralen in huidtextuur, kleur, lichaamstaal en natuurlijke aanwezigheid. Ondanks hun bijzondere grootte, komen ze daarmee als vanzelfsprekend in de menselijke belevingswereld binnen. De een staat prominent op het gras en de ander claimt een even groot stuk op een tuinbank, die eigenlijk voor mensen bedoeld is. Twee roodborstjes in de tuin, ook dat zie je niet vaak! We moeten ze ook wel
Beleving
Deze sculpturen hebben door de maatvoering een surreële kant, maar tegelijk door de natuurlijke uitvoering ook een vanzelfsprekende en volstrekt acceptabele beleving. Zo vertrouwd, maar toch ook met een andere blik op de wereld. De beleving van de beelden krijgt daarmee iets speels en hopelijk ook iets persoonlijks, omdat wij denken dat het gebruik van de tuin gebaat is bij een moment van intimiteit. En gek genoeg draagt ook het volume van de beide vogels daar aan bij; omdat in ons hoofd altijd het perspectief van de kleine vertrouwde roodborstjes blijft hangen, relativeert deze sterk vergrote maatvoering ook de grootte van het voorterrein als geheel.
In de beleving wordt het kleiner, overzichtelijker en daarmee toegankelijker. Je zou ook nog kunnen zeggen dat beide roodborsten een beetje als lokvogeltjes fungeren en dat met dit volume de lokprikkel extra groot is. Onze vrijstaande sculptuur voegt iets nieuws toe aan de bestaande sfeer, anders
Sing along….
Om het contact echt persoonlijker te maken en ook vooral in het menselijke domein te trekken, hebben beide roodborsten een bronskleurige naamketting duidelijk zichtbaar op hun oranjerood gekleurde borst. Met dit menselijke sieraad worden ze een persoonlijkheid, met ieder een eigen identiteit. De ene draagt ‘LoveYou’ en de ander draagt ‘LoveYouToo’. Dit maakt het contact met de beelden tot een persoonlijke en intieme ontmoeting. Het sierlijke kettinkje en de elegant geschreven name tag verwijst ook naar de vocale kwaliteiten van de roodborst. Alsof dit het uitgeschreven refrein van hun eigen liedje is, dat ze jou en elkaar toezingen en dat je dus ook zo maar mee zou kunnen zingen.
BWRI…..
Dit zou een scene in een sprookje kunnen zijn. Een sprookje dat vertelt over het bijzondere moment om oog in oog met een roodborstje te staan. Een roodborstje die jouw tuin gekozen heeft. Een roodborst die er altijd voor je is, omdat jij door hem verkozen bent. In deze tuin kun je dan met een glimlach je gedachten even af laten dwalen.
Dit beeldvoorstel is geen extravagant spektakel, maar veel meer ingetogen en vooral sferisch. Gericht om een vertrouwde en uitnodigende sfeer in de tuin te creëren. Een subtiele verleiding om de tuin te ontdekken. Meer dan andere vogels is het roodborstje een blijvertje, zomer en winter. Zij kiezen een plek en maken zich dat eigen. Het zit in de uitgangspunten van BWRI dat iedereen waardevol is. Dat iedereen een eigen plek in de wereld verdient. We hebben allemaal ons eigen verhaal en zingen ons eigen lied. Dat is ook wat een roodborstje doet. Er worden vaker bepaalde eigenschappen of symbolische betekenissen aan vogels toegekend, zo staat b.v. de duif voor vrede of de uil voor wijsheid. Een roodborstje herinnert ons er aan dat we altijd onszelf moeten blijven en ons hart moeten volgen. Bovendien is het roodborstje symbool voor hoop en staat hij in positieve zin voor verandering en groei, ontwikkeling van wilskracht en creativiteit. Dat is dan ook wat wij iedereen die verbonden is met BWRI van harte toewensen.
