Waterwolf & de Aquanaut

De gemeente Nijmegen is op dit moment bezig met de herinrichting van groot deel van de Waalkade en wil na realisatie op deze vernieuwde locatie een kunstwerk realiseren met een hoge iconische waarde dat aanzet tot ontmoeten, bewegen en spelen. Dit is in het kort de vraag die aan ons is gesteld om hiervoor een beeldvoorstel te doen. In de opdrachtformulering zoals die is opgesteld door het Besiendershuis (mei 2018) wordt de context van de opdracht uitgebreider beschreven en daarin worden een aantal doelen genoemd. Het kunstwerk dient de betekenis van de rivierkade voor Nijmegen, de stad die ooit met en van de rivier leefde, bevestigen, dan wel herstellen. Het kunstwerk moet de beleving van de kracht van het stromende en levende water onderstrepen en een plek creëren waar jong en oud graag verblijft, beweegt en speelt en waar de verbeelding op dynamische wijze wordt geprikkeld. Daarnaast is het kunstwerk uitnodigend en toegankelijk en moet dienen als eyecatcher aan de Waalkade. In de uitvoering moet het kunstwerk passen binnen het hoogwaterprotocol van Rijkswaterstaat.

Functie

 Met ons beeldvoorstel denken wij aan die vraag te beantwoorden. Daarbij kijken we in eerste instantie op de kade naar de beoogde locatie voor het kunstwerk zelf.  Ingezoomd als het ware. Die plek wordt op een vernieuwde manier ingericht als een echte verblijfsruimte. Een groot deel van de kade vergroent doordat daar de bestrating verdwijnt en wordt omgevormd naar een parkachtige weide met op een aantal plekken nieuw geplaatste bomen.  Het is een uitnodigende aaneengesloten open ruimte die een nieuwe functie kan krijgen. Een functie die vooral ingevuld wordt in het daadwerkelijk gebruik door de bewoners van Nijmegen zelf. Wat kan en doe je op zo’n gazon? Vul het maar in; luieren, zonnen, spelen, sporten, picknicken of gewoon hangen en mijmerend kijken naar de rivier. Dit zou direct beantwoorden aan de behoefte van bewoners aan een vrijplaats, een plek waar alles mogelijk is. Dit is het deel van de opdracht dat refereert aan ontmoeten, bewegen en spelen.

Het is onze intentie om die nieuwe  functie van de locatie met ons voorstel te duiden en te sturen. Dat doen we door de uitstraling van het beeld met verwijzingen naar spelen en vooral de fantasie.We hebben er nadrukkelijk NIET voor gekozen om in ons beeldvoorstel een eenduidig speelobject te realiseren, neemt niet weg dat we ons er wel richten dat er interactie met het beeld mogelijk is. Voorop staat vooral het markeren van de locatie en een focuspunt op de kade te creëren van waaruit het geheel ervaren kan worden. Ons beeldvoorstel zal de locatie bestempelen als een ontmoetingsplek, waarin samen genieten voorop staat.

Identiteit

Het is onmogelijk om hier alleen naar de functie van de locatie te kijken en niet te kijken naar dat wat deze plek z’n betekenis en identiteit geeft: de rivier! Dat is maar al te duidelijk geworden in ons onderzoek en in de ontmoetingen en gesprekken die wij in de afgelopen periode met verschillende betrokkenen hebben gehad. Ook in de opdrachtformulering van het Besiendershuis wordt dat duidelijk.De herinrichting van de oostelijke waalkade sluit aan op de ingrijpende ontwikkelingen van de afgelopen jaren; stadsontwikkeling aan de noordkant van de rivier, de Waalsprong, werkzaamheden voor ‘ruimte voor de rivier’, de Spiegelwaal, realisatie van bruggen en fietspaden en nieuwe natuurontwikkeling tot in de stad.Dit alles maakt de betekenis die deze rivier voor de stad altijd heeft gehad opnieuw weer manifest en beleefbaar. Er is duidelijk sprake een herontdekking van de rivier. De Waal ligt ineens weer in het hart van de stad en alle ontwikkelingen maken duidelijk dat Nijmegen de Waal daadwerkelijk omarmt.Op de locatie voor het kunstwerk wordt dat voelbaar en beleefbaar, dat wordt ook nog eens versterkt doordat vanaf deze plek het perspectief op de rivier anders is dan vanaf de bovenliggende stad, hier op het niveau van het water domineert de rivier en is direct de aanwezigheid van het water tastbaar.Het kan niet anders dan dat deze ontwikkeling zichtbaar is in ons kunstwerk. Ons voorstel is dan ook een verbeelding van die vernieuwde zienswijze waarmee Nijmegen nu naar de Waal kan kijken.

Beeldvoorstel

Ons beeldvoorstel is een sculptuur van formaat, die bestaat uit twee figuren die gezamenlijk als het ware arm in arm naar de Waal stroomopwaarts kijken. De grootste van de twee is een uit de kluiten gewassen wolvenpup.  Hij staat parmantig op z’n wat lompe poten, de kop omhoog gestrekt. De bek open en wellicht zachtjes huilend of de frisse wind van over het water opsnuivend. Het grootste deel van de poten is gestileerd weergeven, terwijl de rest van z’n lijf realistisch en met een gedetailleerde huid is uitgevoerd.Naast de wolvenpup staat het tengere lijf van een 6-jarig jongetje. Ook deze figuur is een uitvergroting, in gelijkwaardige verhouding met de wolvenpup. Hij heeft één arm losjes zijwaarts naar de wolf  uitgestrekt en heeft met z’n hand een geruststellend contact. Ze horen bij elkaar.  De jongen is eenvoudig uitgevoerd met een gestroomlijnd lijf en met eigenlijk maar twee opmerkelijke detailles, die alles met het water te maken hebben. Op zijn hoofd heeft hij een duikbril met een open ‘vizier’ en aan z’n voeten twee herkenbare zwemvliezen. Duidelijk voorbereidt op het water. Het geheel is een ontspannen enscenering, waarin beide figuren volkomen vertrouwd zijn met elkaar. Als twee kameraden die hier vanzelfsprekend op hun plek zijn en samen met alle zintuigen de rivier ervaren.

Met deze twee hoofdrolspelers vertellen wij het verhaal van deze plek en wat hier speelt. Dat doen we met de figuren afzonderlijk, maar vooral ook  door de verbintenis die ze met elkaar hebben. Het zijn als het ware twee totemfiguren die de stad en de rivier, Nijmegen en zijn Waal vertegenwoordigen en verbeelden.  Tegelijkertijd verwijzen deze totems ook  in brede zin naar mens en natuur en naar de jeugd en de geschiedenis. In dit samengaan kan het beeld gelezen worden en duidt het de betekenis die dit beeld op deze plek heeft.

Waterwolf

Dit is niet zo maar een wolvenpup, het is een jonge Waterwolf. En de Waterwolf is een historische animalisering van het water dat het land aanvreet, een verbeelding van het water als zijnde bedreigend en gevaarlijk. Daarom is in ons beeld een belangrijk deel de wolvenpup realistisch uitgevoerd, met een uitgewerkte vachtachtige huid, waarin de haren te onderscheiden zijn. Dat is met name zichtbaar op de kop, schouders en de voeten. Daarin weerspiegeld ons beeld de kracht en de dreiging van een echte wolf. Daar staat tegenover dat met name de poten stilistisch zijn weergegeven, als ware het een houten speelgoed beest. De poten lijken met hun strakke belijning fijn in de vorm gezaagd uit één blok hout en scharnierend aan de romp. Daarmee wordt deze wolf ook deels een speelgoedbeest. Door dat te doen beteugelen we onmiddellijk de dreiging en het gevaarlijke dat in potentie in deze waterwolf aanwezig is.  Maar vergis je niet, het is er nog steeds.Een wolvenjong dat met de kop omhoog huilt in de lucht. Misschien huilt hij, omdat hij weet dat ie toch een beetje in toom gehouden wordt en is zijn huilen een stil verlangen naar de ultieme vrijheid, het echte wilde bestaan.Dat beteugelen is wat ‘ruimte voor de rivier’ natuurlijk ook doet met het water in de rivier. We geven de rivier met allerlei aanpassingen net iets meer ruimte, iets meer speelruimte en hopen daarmee de kracht en het gevaar te kunnen beheersen.In de uitvoering zal er in de beeldtaal  een vermenging ontstaan, een contrast tussen dreigend realisme en de relativerende vormtaal van speelgoed. Die vormtaal van het speelgoed is ook gerelateerd aan de functie van de locatie en komt verderop in deze beschrijving opnieuw aan de orde.

Ruimte Voor De Rivier heeft niet alleen de veiligheid rond de grote rivieren verhoogd, alle werkzaamheden hebben er ook toe geleid dat er sprake is van een belangrijke natuurontwikkelingen en zijn er kansen gecreëerd voor een vergrote biodiversiteit. De laatste jaren is ook de terugkeer van de wolf in Nederland actueel  en daarin is de wolf verworden tot een belangrijk symbool van die natuurontwikkeling. We hebben hem alvast op de kade vertegenwoordigd, want ook hier is die natuurontwikkeling dichter bij de stad gekomen. Aan de kade is nu zichtbaar dat de natuur zich bij de stad kan vernieuwen en ontwikkelen en voor de bewoners direct toegankelijk.

Aquanaut

Ons waterwolfje is niet alleen, naast hem staat dat jongetje. En dat jongetje staat er op een manier alsof ie met z’n trouwste en meest favoriete speelkameraad in opperste verwondering wil genieten van die imposante rivier. In alles vereenzelvigd dit jongetje zich met het water van de rivier. Niet alleen door de duikbril op z’n hoofd en de zwemvliezen aan z’n voeten, over zijn hele lichaam heeft de huid van deze jongen een licht reliëf. Een golvend patroon dat refereert aan de stromingspatronen die het water kan achterlaten in zand of in de klei.Met de duikbril en de zwemvliezen is hij natuurlijk voorbereidt op werkelijk fysiek contact met het water, maar de duikbril zelf, in combinatie met de stand van het hoofd, stuurt in het beeld vooral de kijkrichting!  De duikbril heeft niet voor niets een open vizier, het geeft het beeld een open blik! Een blik die met verwondering kijkt naar een majestueuze rivier en een overweldigend dynamisch schouwspel.De vanzelfsprekende verbintenis in het beeld tussen de jongen en de wolvenpup zegt natuurlijk ook iets over de relatie tussen mens en natuur. In het verlengde daarvan reflecteert het op deze specifieke plek de band tussen Nijmegen en de Waal. Hier omarmt Nijmegen zijn rivier. Het contact tussen jongen en wolvenpup en hoe die in het beeld tot stand komt en uitgevoerd wordt, weerspiegeld die verbondenheid.

In het beeld beogen wij een liefdevolle en ontspannen aanraking tussen jongen en waterwolf, maar even goed kan juist die aanraking ook de vraag oproepen over wie hier nu werkelijk de controle heeft en hoe gelijkwaardig zo’n verhouding kan zijn.Speelgoed hoort bij spelen en het speelgoedaspect heeft een rol in het verhaal dat de wolvenpup vertelt, maar het refereert ook aan de beoogde functie van deze plek. De jongen vertegenwoordigd daarin de toekomstige gebruikers van deze locatie. Hij staat hier wel met z’n beste speelkameraad. Deze locatie is ontworpen als een open parkachtige speelweide, daar hoort speelgoed en ook daarin ligt een rede waarom we van deze wolvenpup deels speelgoed hebben gemaakt . Speelgoed is hier vanzelfsprekend, want het kan ook zomaar zijn dat na een intensieve dag op een speelweide er wel eens wat speelgoed per ongeluk vergeten en achtergelaten wordt op deze plek.  Wij duiden hiermee het actieve gebruik van de parkweide.

Ons beeld is een jeugdig beeld, met een jongetje en een wolvenpup. En de jeugd speelt  nu eenmaal eigenlijk altijd als vanzelf, dat ligt in hun aard. Dat is juist ook de bedoeling op deze vernieuwde kade. Dit beeld appelleert aan de fantasie en de verbeelding uit ieders jeugd. Onbevangen kijken en beleven, dat zegt dit beeld.Het is ook een jeugdig beeld omdat al die ontwikkelingen van de afgelopen jaren er toe leiden dat dit het moment is dat Nijmegen met de Waal nieuwe geschiedenis kan schrijven.

Iconisch beeld

 In ons beeldvoorstel wordt eigenlijk een klein en heel persoonlijk moment tussen een jongentje en een wolvenpup sterkt uitvergroot. Het is die kleine menselijke interactie tussen de twee figuren, die het onbestemde uit de locatie haalt en het een invulling geeft die in het sociale domein verankert is. Het geeft de plek  persoonlijke identiteit.Het is een opmerkelijk beeld. Niet alleen door z’n formaat, ook door de kleur. Wij willen het gehele beeld een aardrode kleur geven en we plaatsen het rechtstreeks op het gras. Dit kleurcontrast versterkt het focuspunt van het beeld op deze relatief sobere parkweide. Het is ook een onalledaags beeld, met surreële aspecten. Er zit in het beeld een vermenging van realiteiten die de verbeelding prikkelen. Hiermee tilt het zichzelf boven de realiteit van alledag en verbijzondert daarmee ook de plek.

Het is een beeld met aantrekkingskracht, dat zich ook bij toenadering nog eens ontsluit. Daar waar op afstand contour, gestalten en voorstelling vooral aanwezig zijn, wordt van dichtbij de detaillering van de huid op zowel de wolvenpup als de jongen ontdekt.  De individuele haren in de vacht van het wolvenjong, het golvenpatroon in de huid van de jongen. Van dichtbij is dat op een groot beeld geprononceerd, helder leesbaar en vooral heel aanraakbaar.

Wij hebben ervaren hoe het publiek kan reageren op onze beelden in de openbare ruimte. Wij hebben gezien hoe bij BurgersZoo, in Kampen of in Dedemsvaart in korte tijd onze beelden een plaats hebben in het sociale domein en al snel intensief  ‘gebruikt’ worden als aanraakbare publiekslievelingen. Het is ook hier onze opzet dat dit beeld echt gebruikt gaat worden als oriëntatiepunt, afspreekplek, rustpunt, foto/selfie moment en dat het wordt  opgenomen in nieuwe verhalen en dynamische spelmomenten. Dit kunstwerk is er in alles op gericht om bij een groot deel van de bewoners verschillende interacties op te roepen.