Ja en toen was het ponyweer, lekker grijs, druilerig, stinkend naar natte hond, liefst opgekruld in je mandje. U kent dat wel, niets treuriger dan zo’n verloren Shetlander ergens op zo’n nat drassig veldje, maar het opeens brak de zon door, stonden er 200 kinderen luidkeels een lied te schreeuwen, over een gestolen molen waar ze met hun tengels van af moeten blijven want Sabrina is van ons en wij houden veel van haar enz. De boodschap was duidelijk, ook volgens Liesbeth Grijssen de wethouder die de Staltafel mocht inwijden. WIJ, U en Ik houden van KUNST en van Sabrina en we hopen dat Colmschate haar heel vaak gezelschap gaat houden, met feestjes en BBQ’s en veel aandacht voor Sabrina en voor elkaar….